Türkiye’de Tekstil ve Hazır Giyim Sektöründeki Krizin Analizi
- Üretim Maliyetlerindeki Artış
2022’den bu yana Türkiye’de üretim maliyetlerindeki artış, tekstil ve hazır giyim sektörlerini derinden etkiledi. Üretim maliyetlerinin artması, Türkiye’nin rakip ülkelerle aynı üründe fiyat farkının yüzde 40-50’lere kadar çıkmasına yol açtı. Bu durum, Türkiye’den yapılan alımların azalmasına ve sektörde kapanma ve istihdam kayıplarına neden oldu. - İç Tüketim ve İhracatta Düşüş
2023 yılı boyunca tekstil ve hazır giyim sektöründe iç tüketim yüzde 15, ihracat ise yüzde 9,2 oranında düştü. Bu düşüşler, sektörde yaklaşık 2 bin şirketin kapanmasına ve 110 binden fazla istihdam kaybına yol açtı. - İstihdam Kaybı
Tekstil sektörü ile birlikte bir yıllık istihdam kaybı 200 bini aştı. Bu, sektörün sadece üretim değil, aynı zamanda istihdam açısından da büyük bir darbe aldığını gösteriyor. Hüseyin Öztürk, son bir yılda toplamda 250 bin istihdam kaybının yaşandığını belirtti. - Üretim ve Maliyet Kıyaslamaları
Türkiye’de işçilik maliyetleri bin dolar seviyelerinde iken, rakip ülkelerde bu maliyetler 75-200 dolar arasında değişiyor. Mısır’da yapılan son devalüasyon sonrası işçilik maliyeti 95 dolara kadar geriledi. Türkiye’de işletme kredisi maliyetleri de yüzde 70-75 oranlarına yükseldi. Bu maliyet artışları, Türkiye’deki üretim iklimini yatırımcılar için oldukça kötü bir hale getirdi. - Sektörün Tepkisi ve Alternatif Üretim Yerleri
Hüseyin Öztürk, partnerlerinin Türkiye’deki maliyetler nedeniyle başka ülkelere yöneldiğini ve üretimi kaydırma teklifleri aldıklarını belirtti. Alternatif üretim tesisleri olarak Hindistan, Pakistan, Özbekistan ve son dönemde Mısır gibi ülkeler öne çıkıyor. Özellikle Mısır, devalüasyonun etkisi ile yeniden popüler hale gelmiş durumda. - Temel Ürünlerden Katma Değerli Ürünlere Geçiş
Türkiye, 1987 yılından beri tekstil sektöründe standart-basic ürünler üretiyor. Ancak, 2017 yılı itibariyle bu ürünlerden çıkılması gerektiği belirtiliyor. Enerji, işçilik ücretleri ve finansman maliyetlerindeki artışlar, Türkiye’nin bu ürünlerde rekabet etme şansını azaltıyor. Bu nedenle, üretimi başka ülkelere kaydırmak veya katma değerli ürünlere geçmek gibi seçenekler değerlendiriliyor. - Sendikalaşma ve Yerli Markaların Etkisi
Anadolu’da artan sendikalaşma hareketi de üreticiler için bir handikap oluşturuyor. Hüseyin Öztürk, yerli markaların üreticilerin sırtına binen bir yaklaşım sergilediklerini ve bu markaların uzun vadede sürdürülebilir ürün temin etmekte zorlanacaklarını belirtti. - Sektörün Beklentileri ve Çözüm Önerileri
Sektör, üretimi ayakta tutarak daralmaya gitmeyi, ihracata özel kur verilmesini, üreticinin istihdam yükünün hafifletilmesini ve enerjide rakiplerle olan fiyat farkının azaltılmasını talep ediyor. Ayrıca, finansa ulaşımın durduğunu ve üretim gücünün kaybolduğunu belirtiyorlar. Dijitalleşme sürecinde endüstriyel devrimleri kaçırmamak için hızlı adımlar atılması gerektiği de vurgulanıyor. - Sonuç ve Öneriler
Sektörün yaşadığı kriz, Türkiye’nin üretim koşullarının yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini ortaya koyuyor. Yatırım ikliminin iyileştirilmesi, maliyetlerin düşürülmesi ve katma değerli üretime geçiş gibi stratejiler üzerinde çalışılması gerekiyor. Hüseyin Öztürk, Türkiye’nin özkaynağı ve iradesinin güçlü olduğunu, güven tesis edilmesi halinde kısa sürede toparlanabileceğini ifade ediyor. Ancak, sahayı kapatmamak ve sektörde daralmaya gitmek kaçınılmaz görünüyor.
Yorumlar kapalı.