Konkordato, şirketlerin alacaklılara “bir rahat durun da işimize gücümüze bakalım” anlamında bir tedbirdir. Neresinden bakarsanız öyle göreceğiniz bir tedbirdir. Firma, sıkıntılı bir dönemde alacaklılarla muhatap olmamak, onların tacizinden kurtulmak ve faaliyetlerini sürdürmek için bu yola başvurabilir. Nakde ulaşmak zorlaşınca, alacaklarını ödemeyerek kendine finansman sağlayabilir. Ya da niyeti bozar; “konkordatoya gideyim, borçlarımı da iskontolu bir şekilde yıllara yayayım, keyfime bakayım” der. Nedenleri ne olursa olsun, aslında bu, sıkıntıya işarettir.
Bazen nefes, bazen kafes.
Ama bizim mahlasız tabela kriz çığırtkanları böyle zamanlarda koro halinde “Kriz gelir, hoş gelir” türküsünü çığırmaya başlarlar. Bunu anlamak zor. Sanki biz güllük gülistanlıktık. Sanki kriz yoktu da dün peydah oldu.
Bırakın çığırtkanlığı, çözüm üretin. Bakın efendim, ülkemizde konkordato 2018 ekonomik krizi ile artış göstermiş. Döviz kurları yükselip faizler artınca, özellikle inşaat, tekstil ve perakende gibi dövizle borçlanan ve geliri TL cinsinden olan firmalar soluğu mahkemede almışlar. Sonra COVID-19 ile global kriz de kapıya gelince süreç hızlanmış.
O arada “Devlet” kaynaklı pansumanlar yapılmasa, KKF, ucuz faiz vs., “zombi” şirketler doğmayacak ve ruhlarına el-Fatiha denecekti.
Lafın özü, kriz bugün ortaya çıkmadı; zombiler sahneye veda ediyor. Yeni ve sağlıklı bir ekonomik sistem kurulması için bu şart. Yeter ki parasal sıkılaşma politikasına kamu harcamaları ve yasal düzenlemeler eşlik etsin.
Yorumlar kapalı.