Dinamikler arasında kendi varlığını yaratmak büyük bir mücadele ister. Dış dünyanın seni zorladıkları ve ona verdiğin cevaplar aslında bir önceki mücadelenin izlerine sahiptir. Başladığın günün iyi olmasını planlarsın, ama kaos seni bir yere getirir. Kaos başlamadan son bir kez durumuna bakarsın, kimi zaman aynada, kimi zaman bir toplantıda. O klasik “gelecek sene büyük kriz olabilir” sözleri çınlar her yerde. Burada olumlular sadece fırsatı görür olumsuzlar krizi görür mavalı okumayacağız. Başlangıçta o baktığın ayna veya oturduğun toplantı odası sana bir şeyler fısıldayacak “bir şeyler yanlış gidiyor” diye.
İnsanlar için -hata yaptığını kabul etmek- oldukça zor bir konudur. Çünkü hata yaptığının fark etmişlerse neden bir plana sahipler ve uyguluyorlar? Belki de dışarıdan “bu plan yanlış” yorumu bekliyorlar. Fakat dünya bu konuda çok acımasızdır ve sana bedel ödetmeden bu sözü sana söylemez. Nasıl ki hatasız kul olmaz ise, hatasız plan da olmaz.
Fakat hepimiz şunu söyleriz “Avrupa’daki durum çok iyi, adamlar her şeyi planlamış, Alman aklı bir kere.” veya “Amerika kaybetmez asla, büyük devlet her şeyi yapmışlar.”
Durumu hemen kendinizle kıyaslama hatasına düşerek yorumlamayın. Durumu yeri gelince herkesin hata yapabileceği durumundan okuyun. Hatanın çözümü var olanın dışında düşünmekle başlar. Çünkü var olan durum zaten senin hatanın sebebidir. Son dönemlerde üretkenlikte sıkıntılar yaşıyoruz. Herkes kurallara daha iyi ne kadar uyabiliriz çerçevesinde yorum yapıyor. Bu kurallar bizim için mi var? Nasıl geliştirilebilir? Şurada bu hatalı tarzında yorumları artık hızlı bir şekilde devre dışına alıyoruz.
Tam 8 yıl Avrupa Merkez Bankası Başkanlığı yapan bir isme gidelim. Kendisi süper Mario olarak anılan Mario Draghi. 2012 yılında tüm çizgilerin dışına çıkarak AB’nin finansal karnesini pekiyi yaptı. Çok fazla adım atıldı ama tüm adımlar doğru ve tam yerinde söylenen “whatever it takes” lafının üstünü geçemedi.
Yorumlar kapalı.