Hubris. Eski bir kelime, Yunanca kökenli, aşırılığı çağrıştıran bir terim…
Gücün tadını alanları yavaşça dönüştüren o aşırı kibir.
Kişiliğin, bir makama erişildiğinde ve gücün gölgesi, netliği yavaşça bozmaya başladığında yaşanan derin bir değişim.
Antik Yunan’da hubris, dünyaya karşı bir hakaret, doğru ölçüyü ihlal etme olarak görülüyordu:
Başkalarına karşı pervasız bir küçümseme,
Kendini tutma bilincinin unutulması,
Kör, irrasyonel bir tutku.
Aşırı kibirden doğan bir ruh hastalığı.
Doymak bilmeyen para hırsı.
Bu hastalıktan muzdarip olan kişi, kendi alanında mutlak gerçeği elinde bulundurduğuna inanmaya başlar.
Konumunu,kötüye kullanır, kendi imajı körleşir ve üstünlüğüne olan inancı pekişir.
Elindeki gücü kendi çıkarları için kullanır.
Gerçek dışı düşüncelerle,
Büyüklük deliliğiyle boğuşan bir lider
görünü mü.
Davranışlarında despotik bir tavır,
Kırallara özgü kaprisler veya bir firavun gibi çıkışlar.
Bu sendrom, tanınma isteğiyle beslenir,
Başkalarının hayran gözleriyle olan bağımlılığıyla. Narsistik kişilik bozukluğu ile yakından ilişkilidir ve uzun süre zirvede kalanlarda yerleşir.
Belirtileri nettir:
Kendi imajına takıntı
Herşeyi,kişisel çıkarlar için bir sıçrama tahtası olarak kullanma.
İnsanları birbirine düşmanlaştırma.
Aşırı kibir ve başkalarının fikirlerine karşı belirgin bir küçümseme.
Güç kullanımının aşırıya kaçması.
Sürekli bir üstünlük hissi.
Kendi eylemlerini gösterişli bir şekilde sahneleme.
Bazen tehlikeli olan dürtüsel davranışlar.
Doymak bilmiyen maddiyat isteği.
Ve en önemlisi…
Tam bir sorumluluk eksikliği: Kimseye hesap vermemek.
Hubris sendromu,
Bir denetim mekanizması olmadan, uzun süre iktidarı elinde bulunduranlarda meydana gelir.
Onların gerçeğe olan bağlarını koparır.
Ve geride,
Köleleştirilmiş,
Parayla satın alınmış,
Zehirlenmiş insanlar,
Ahlak erezyonuna uğramış,
Motivasyonu kaybolmuş kitleler,
Umudunu yitirmiş
Ve
Sürüklenen bir toplum bırakır…
Ufuk Güney
Yorumlar kapalı.